صبرِ من...

اولش فقط گوش می کنم،

نه مخالفتی، نه موافقتی،

فقط در سکوت گوش می کنم، گاهی وقتا یه اِهِم و اوهومی هم چاشنی سکوتم می کنم که مشخص باشه که دارم گوش می کنم.

بعدش کم کم، وقتی دیگه حرف زدن از حد خارج می شه و به وراجی میرسه،

دیگه حتی گوش هم نمی کنم...

فقط با صبری بی نظیر، "تظاهر" می کنم که دارم گوش می کنم!

ولی.... کم کم صبر من هم تموم می شه،

دیگه حتی تحمل تظاهر به گوش کردن به زر زر های مفت رو ندارم.

الان،

دیگه نوبته منه که برینم به کل نظرات مزخرف و حرف های مفت!!!

29/2/89

سپید