احساس امنیت...

چقدر سخته توی این شهر دختر بودن...

خسته ام از این همه نا امنی،

دیگه نمی تونم تحمل کنم فشاربدن "مرد" کناریم توی تاکسی رو که تا اونجایی که می تونه دست و پاشو باز می کنه و لم می ده ، دلم می خواد چشماشو در بیارم وقتی موقع پیاده شدن با اون چشمای هیزش خیره می شه تو چشمام که یعنی آره حواسم بود که چقدر بهت فشار آوردم و متعجبه از این که چرا من انقدر خودمو جمع کردم که کوچکترین تماسی با هم نداشته باشیم.

گوشم پره از همه الفاظ و قربون صدقه هایی که هرروز نثارم می شه، من نه خشگله ام نه جیگر و نه خیلی چیزای دیگه که حتی از فکر کردن بهش گوشام قرمز می شه!

من خجالت می کشم وقتی خسته بعد از کار وقتی حتی یک برق لب هم ندارم توی صورتم و منتظر تاکسیم، آدمایی از سن برادر کوچکترم تا پدربزگ خدا بیامرزم جلوی پام ترمز می کنن و متنفرم از نگاه مردمی که منو مقصر می دونن.

***

من توی این شهر احساس امنیت نمی کنم وقتی حتی موقع فحش دادن افراد هم مادر و خواهرانند که بی نصیب نمی مانند.

من توی این شهر احساس امنیت نمی کنم وقتی از پیاده رفتن تو خیابانهای شهرم هراس دارم، وقتی با ترس سوار تاکسی می شم، وقتی همه سعی دارن جلوی ماشینم بپیچن و از من سبقت بگیرن، گوشم پره از انواع و اقسام الفاظ رکیک که در طول روز نثارم می شه ومنظره های نا خوشایندی که چشمام می بینه.

من توی این شهر اصلا احساس امنیت نمی کنم وقتی حتی از پلیس های شهرم وحشت دارم و با دیدنشون طعم دردناک ضربات باتوم برام تداعی می شه.

***

آهای جنس بظاهر قوی این شهر! تا کی می خواین بظاهر قوی باقی بمونید؟

***

وای که چقدر سخته توی این شهر دختر بودن

27/11/88

سپید